De magie van slecht weer

Zondagochtend 9.15

Na een flinke griep en veel druilerig weer besloot ik dat vandaag toch echt weer een buitendag zou worden. Blauwe lucht en een zonnetje dus ideaal om samen met Riley weer eens op pad te gaan. Toch? Ik besloot uitgebreid te ontbijten, een leuke route uit te zoeken en eenmaal op de bank leek het me een goed idee om onder het genot van een lekker bakkie koffie, nog héél eventjes mijn e-reader erbij te pakken. Muts! Want ik kan helemaal niet éventjes lezen.. 2 hoofdstukken worden er minimaal 10 en voor je het weet ben je uren verder en is het ineens tijd voor Riley’s tweede uitlaatbeurt. Maar ik had mezelf – en Riley – belooft dat we zouden gaan wandelen, ook wanneer het nu buiten begint te druppelen en het steeds mistiger lijkt te worden… Maar belofte maakt schuld, zéker wanneer je trouwe viervoeter dondersgoed weet dat wanneer de baas het over wandelen heeft, het een hondenavontuur betekent!

Ter hoogte van Papendrecht ligt het alblasserbos. Hier mogen honden het hele jaar los lopen, ideaal dus! Dit leuke stukje natuur ligt in het zuidwesten van de Alblasserwaard tussen Papendrecht, Oud-Alblas en Wijngaarden. Dit zogenaamde polderbos is door onze mensenhanden aangelegd en is intussen uitgegroeid tot een mooi volwassen bos met prachtig dikke bomen. Een heerlijke plek voor een mooie regenwandeling met je hond.

Wandelen in de regen wordt vaak over het hoofd gezien, maar het biedt tal van voordelen voor zowel je fysieke als mentale gezondheid. Een lekkere regenwandeling opent een deur naar een wereld van natuurlijk schoon die je alleen in deze weersomstandigheden kunt ervaren. Hier zijn enkele aspecten van de natuurlijke schoonheid die schitteren tijdens een regenwandeling:

Het frisse van de geuren: Tijdens een regenwandeling kun je de pracht van de natuur ontdekken in zijn meest pure vorm. Zeker wanneer je dan de bossen op zoekt. Het brengt een unieke geurbeleving met zich mee, denk aan de geur van bomen, aarde en mos!

Levendige kleuren: De regen laat de kleuren in de natuur intenser lijken. Groene bladeren glanzen en bloemen lijken dieper van kleur. 

Magische Druppels: Regendruppels die aan bomen en bladeren hangen, creëren een betoverend schouwspel als ze glinsteren in het zachte licht. Het is als een sprookjesachtige wereld.

Een modderige hond: Mijn trouwe viervoeter die ongetwijfeld in haar vorige leven een varken geweest is en gretig gebruikt maakt van deze vrijheid en heerlijk diepe modderplassen… Een hilarisch tafereel, wél heel veel schoonmaak werk..

Regenwandelen gaat verder dan alleen een fysieke activiteit; het kan ook een therapeutische en helende ervaring zijn voor lichaam en geest. Hier zijn enkele manieren waarop regenwandelen bijdraagt aan je welzijn:

Stressvermindering: Het geluid van de regen, de geur van natte aarde en de rustige omgeving dragen bij aan stressvermindering. Regenwandelen kan helpen om spanning en zorgen los te laten.

Emotionele Rust: Het contact met de natuur en de regenachtige omgeving kunnen een gevoel van vrede en emotionele rust oproepen.

Mindfulness: De aandachtigheid die nodig is tijdens een regenwandeling, waarbij je alert moet zijn op natte paden en gladde plekken, kan dienen als een vorm van mindfulness. Het helpt mij bijvoorbeeld heel erg om in het hier en nu te blijven. Weg met die piekergedachten!

Dus, als de regen op de ruiten tikt, overweeg dan om naar buiten te gaan en de regenachtige wonderen te ontdekken. Riley & ik hebben echt genoten. Met de juiste uitrusting, lees; extra droge sokken en héél veel handdoeken voor Riley, en een positieve instelling kun je een regenwandeling omzetten in een onvergetelijke hilarische ervaring. Geniet van de rust & sereniteit van de natuur, zelfs als de druppels vallen.

“Regenwandelen is een avontuur dat je niet mag missen.” Een overtuiging waarvan ik zeker weet dat Riley dit aanhangt. Wat een viezerik!

Paddenstoelenwandeling

De laatste dagen van mijn roadtrip door Duitsland zijn aangebroken. Het is druilerig, regenachtig weer maar toch trekken Riley & ik er nog even lekker op uit. In de herfst schieten ze namelijk overal uit de grond en ze zijn er in alle soorten, kleuren, structuren en maten. Ik heb het natuurlijk over paddestoelen. Riley vind ze reuze interessant, dus terwijl ik foto’s maak, houd ik haar altijd goed in de gaten. Want juist die smakelijk uitziende paddenstoelen, te vinden in het bos, het park of misschien zelfs wel je tuin, zijn ontzettend giftig voor je hond. Ga jij nou binnenkort ook op zoek naar paddenstoelen samen met je hond, let dan goed op dat je viervoeter niet per ongeluk een hapje neemt!

Voor mij zorgt een paddenstoelenwandeling in ieder geval voor het ultieme herfstgevoel!Hoe geniet je daar nou zo optimaal mogelijk van? Ze hebben tenslotte iets magisch; ze verrijzen zo maar uit de grond, verdwijnen weer net zo snel, maar vergis je niet; ze zijn er in principe het hele jaar door. In deze post geef ik je 6 simpele tips om, net als Riley & ik, verantwoord naar paddenstoelen te kunnen gaan speuren!

tip 1: Pluk nooit zomaar paddenstoelen

In sommige gebieden is het plukken van paddenstoelen maar tot een beperkte hoeveelheid toegestaan, in andere gebieden gewoon ronduit verboden. Verdiep je van tevoren dus even in het gebied waar jij gaat speuren naar paddenstoelen, en onthoud; nooit zomaar plukken!

tip 2: Juist bij regen!

Ja, je leest het goed. Want bij vochtig weer, en dat komt in Nederland vaak voor gedurende de herfst, heb je de meeste kans om paddenstoelen te vinden. Zodra het begint te vriezen, is het snel gedaan met de pret. Dus zo eind oktober hadden Riley & ik het toevallig erg goed getimed!

tip 3: Ga naar loofbossen

Kijk goed bij loofbomen zoals de eik, beuk, berk & Els. Deze bomen vormen de belangrijkste groeiplaatsen voor veel verschillende soorten paddenstoelen. Zeker de helft van de inheemse soorten komt in loofbossen voor!

tip 4: Fotomomentje!

Paddestoelen zijn bijzonder fotogeniek, dus vergeet geen foto’s te maken! Alleen al met je smartphone kun je erg leuke foto’s maken. Ik deed het ook.

tip 5: Spiegeltje

Wil je nou echt een keer kijken of er geen kabouters in wonen? Om te zorgen dat je niks kapot maakt, kun je het beste even een spiegeltje in je zak stoppen. Zo kun je stiekem eens onder de hoed van de paddenstoel gluren. En geloof me, dat is écht de moeite waard!

tip 6: Het is geen hondensnack

Als hondenbezitter is het jouw verantwoordelijkheid om goed voor je beestje én de natuur te blijven zorgen. Wij mogen niet plukken en onze maatjes niet snoepen. Gebeurt het je toch? Wees er snel bij en bel een dierenarts, dit is niet iets wat je als hondeneigenaar zelf op kunt lossen. Daarom vind je hieronder een overzicht met de meest voorkomende, giftige paddenstoelen voor je hond.

Sprookjesbos

Opstaan voor de zon begint te schijnen is niet perse mijn favoriete moment van de dag. Zeker niet in mijn vakantie. Maar ik slaap al weken erg slecht en ook vannacht kon ik de slaap niet vatten. Dus toen ik om 6.00 na een paar uurtjes slapen al weer wakker was besloot ik er maar het mooiste van te maken. Ik had tenslotte niet voor niets een wensenlijstje aangelegd voor deze vakantie en hike-mogelijkheden zijn er hier in overvloed. Dus; met dag en dauw eruit. Heerlijk ontbijten en na een snelle uitlaatbeurt van Riley sprongen we weer de auto in.

Op 27 kilometer rijden ligt het plaatsje Bad Berleburg. Alleen al de mooie autorit door het lange dal, maakte dat ik het vroege opstaan alweer was vergeten. De route door het Naturpark Rothaargebirgte, kronkelt steeds verder omhoog tot achter in het dal. Dwars door mooie bossen, afgewisseld door mooie heidevlakten die net als de bomen prachtige herfstkleuren vertonen. Vanmiddag is er flinke regen afgegeven en er staat een kleine 10km op het programma voor vandaag. Deze keer een stuk minder klimmen, want volgens de routebeschrijving is het maar 321 m stijgen in totaal.

Onderweg zet ik, onder luid protest van kleine Riley, de auto een paar keer aan de kant. Want de opkomende zon en de nu nog blauwe lucht, zorgen voor prachtige vergezichten. Voor de perfecte foto moest ik toch net even een stukje verder lopen dan ik had verwacht, dus Riley mocht even rennen. Maar die hoorde ik niet klagen. En na het zien van de foto’s snap je vast waarom ik de moeite toch genomen heb!

Voor Riley was deze wandeling extra leuk, want ze mocht op grote stukken van de route heerlijk los! We hebben er een lekker tempo in en inmiddels hadden we de weilanden achter ons gelaten en deze verruild voor prachtige bossen. Ik ben zelf gek op lezen en ben echt verzot op fantasy boeken. Het biedt mij een escape van het dagelijks leven en ik vind het helemaal heerlijk om in al deze, in mijn hoofd, schitterende droomwerelden te verdwijnen. Nu vraag je je misschien af waarom ik het nuttig vind om deze informatie met jullie te delen.. Maar dat komt omdat ik vandaag, gedurende deze heerlijke wandeling, me even in 1 van die werelden maande. De vogeltjes floten, de zon scheen prachtig door de bomen en samen met het prachtig glooiende landschap en m’n trouwe viervoeter aan mijn zijde, voelde het alsof ik op dat moment alles aankon. Iets waarvan ik me graag inbeeld dat de hoofdpersonages in mijn boeken, zich heel regelmatig ook zo voelen. Onoverwinnelijk.

Al veel sneller dan ik verwacht had, na een kleine 2,5 uur lopen, hadden we de ronde al gelopen. Doordat we nu een stuk relaxter konden wandelen en omdat we nu niet zo veel hoefden te stijgen, had Riley het nog prima naar haar zin. Het was nog maar amper 11u en ik was er nog niet klaar voor om al terug te keren. Dus doken we een gezellig hotel restaurantje in en bestelde ik een heerlijke kop warme chocomel. In mijn eentje heb ik altijd een paar dingen mee in de rugzak. Natuurlijk alle must haves voor Riley, een powerbank & e-reader (WANT DUH), maar vandaag toevallig ook mijn tablet. Duitsers zijn erg vriendelijk richting honden en het personeel kwam dan ook snel met een heerlijke bak water en een hele lekkere snack voor Riley. En terwijl m’n meisje lekker ligt bij te tanken, werk ik mijn socials en nieuwe blog bij!

Tijd vliegt voorbij als je bezig bent met de dingen waar je energie van krijgt. Voor mij is schrijven absoluut daar ook 1 van. Ik heb ontzettend zitten glunderen in dat restaurant, toen de eerste berichtjes met complimenten binnenstroomden. Dankjuliewel! En wat tof dat je meeleest!

Kaiserschmarren met een heerlijke compot en poedersuiker voor de lunch en daarna gas erop! Na even wat Google werk las ik dat er hier vlakbij een mooie hangbrug moet zijn. Dit was toch nog een stukje lopen en dus namen we de bus! Deed Riley ontzettend goed trouwens. Jammer genoeg geen foto’s in de bus, want het was behoorlijk proppen maar wel bij deze te leuke bushalte! Dit wil je in Nederland toch ook! Eenmaal daar mochten we nog heerlijk door de bossen banjeren en ik heb me een ongeluk gelachen toen bleek dat Riley hier toch echt de grens trok. Over rotsen klauteren, door beekjes waden en samen met mij de bus instappen geeft ze niks om. Maar dit was écht een brug te ver! Want hell no, Riley ging echt die brug niet over. Ik schoot een paar mooie plaatjes en jawel hoor, tijd om mevrouw de koningin naar de overkant te dragen. Wat een hilariteit, je had me moeten zien lopen!

Hiken in stijl

Eerlijk is eerlijk, wij vrouwen vinden het stiekem erg belangrijk dat we er goed gefatsoeneerd bij lopen. Zo ook ik. Persoonlijk hou ik van de “less is more” aanpak. Wanneer de blaadjes van de bomen beginnen te vallen is dat voor mij hét excuus om zo snel mogelijk mijn kledingkast om te toveren naar de herfst/winter collectie. Comfy broeken, dikke truien een stoer paar Dr. Martens is zeker weten mijn go-to outfit. Maar wie zegt dat dit niet ook in stijl kan? Dit jaar ben ik bijvoorbeeld helemaal van de aarde tinten. En ja, dat zie je dan ook weer terug in m’n wandeloutfits.

Riley en ik wonen in het vlakke Nederland en gaan zo nu en dan wel eens de grens over. Maar we hiken (nog) niet door de Alpen dus ik heb geen fancy dure merken. Ik draag waar ik me comfortabel in voel en let daarbij dan uiteraard op een aantal belangrijke dingen.

Wandelschoenen zijn daar een goed voorbeeld van. Net voor onze trip naar Duitsland, verruilde ik mijn oude wandelschoenen voor stevige bergschoenen van het merk ‘ Lowa Renegade’. Ik kocht deze stoere stappers bij de buitensport winkel Bever. Daar maken ze een afdruk van je voeten en matchen daarbij de perfecte schoen voor jou! Ik werd ontzettend leuk geholpen, toegegeven dat dit niet alleen kwam door de expertise van de verkoper maar vooral doordat de man in kwestie echt een lust voor het oog was. Bij voorkeur geef ik aan kleding liever niet teveel geld uit, ik hou van shoppen on a budget. Nóg leuker vind ik het als ik het kan thriften voor een habbekrats. Zeg nou zelf, wat is nou leuker (én duurzamer) dan toffe tweedehands versies van A-merken. Maar vooruit, back to the point, voor goed schoeisel maak ik een uitzondering. Dit bespaart je namelijk de crime die blaren heet, en inlopen kan je gewoon doen bij jou in de buurt!

Op de foto’s hierboven zie je de in laagjes opgebouwde outfits van eerder in deze post. Het staat niet alleen leuk maar is ook nog eens erg warm en comfortabel. Ik bouw zelf altijd op in laagjes. Een comfortabel zitten de broek met warme (Timberland) sokken en de schoenen die voor jou het lekkerst wandelen. Daarboven draag ik vrijwel altijd een strak thermoshirt. Ik heb er bijvoorbeeld eentje met korte én lange mouwen. Daaroverheen gaat afhankelijk van het weer nog een heerlijk warme trui en om het af te stylen een leuke pet of muts!

Geen rocketscience, wel een uit de hand gelopen hobby. Ik vind niks zo heerlijk als zoeken naar de leukste en meest comfy looks om mee naar buiten te stappen. En hoewel iedereen zo zijn eigen stijl heeft, lijk ik de mijne inmiddels gevonden te hebben!

De klimtocht naar de top (part 2)

Dag twee van onze, nu al fantastische, road-trip door Duitsland! De dames hebben een wat onrustige nacht gehad. Mijn kleine draak is vrijwel nooit waaks en slaat zelden aan. Maar ons hotel was toch wel erg gehorig… Dus bij werkelijk ieder geluid uit het naast ons gelegen, luidruchtige restaurantje en elke voorbij denderende trein sloeg de kleine dame aan. Ik heb dus wel geslapen, maar niet lang en zéker niet diep. Gelukkig startte ik de dag met een zalig Duits ontbijt. Kaiserbroodjes, croissants, roerei en heerlijk sterke koffie. Ik was blijkbaar de enige hotelgast en mocht de leftovers mee to-go! Zo ontzettend attent, maar vooral erg welkom. We kunnen pas eind van de middag inchecken in ons appartement in Winterberg, maar door de vroege dagstart en het mooie weer besloot ik ons toch al die kant op te rijden. Wie weet of we nog toekomen aan een mooie wandeling!

Nog voor het middaguur al veilig aangekomen in Winterberg en ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en uit mezelf (noteworthy omdat als je mij goed kent je weet dat ik dit niet snel doe) de eigenaar van het appartementencomplex te bellen. Zij spraken gelukkig uitstekend Nederlands en vonden het geen probleem wanneer ik alvast m’n boodschappen koud kwam leggen. Zij zouden alleen nog even schoon gaan maken. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en ik was helemaal in m’n nopjes bij het zien van dit ontzettend knusse appartement. Even mentaal een schouderklopje voor mezelf, niet alleen vanwege het bellen maar ook het vinden van dit pareltje.

Nu hadden we de rest van de dag nog heerlijk voor ons zelf, enkel een kwestie van een leuke route zoeken. Boven aan mijn wishlist voor deze week stond de ‘Kahler Asten Trail’. Deze 9 kilometer lange wandelroute begint aan de Kurweg, bij het dalstation van Nordhang. Vervolgens leidt het tot een opmerkelijke hoogte van 842 NN in de Kahler-Asten-Steig. Ik parkeer de auto bij het dalstation, verruil m’n sneakers voor m’n hike schoenen en laat Riley even helemaal uit haar bol gaan. Eenmaal aangelijnd beginnen we fanatiek aan deze joekel van een klim. En jongens, het was waanzinnig. De foto’s kunnen nauwelijks uitdrukken hoe ontzettend mooi en vredig dit is. Alhoewel, vredig? Als je zen word van je eigen gehijg of dat van je hond, dan was het zeker erg rustgevend!

Het was halverwege flink zwoegen, want 800m klimmen is wel echt pittig. Maar een vrolijk kwispelde en vooral modderige Riley, is erg motiverend! Regelmatig even rusten, de meisjes moeten tenslotte allebei goed drinken en voldoende stops voor waanzinnig mooie foto’s.
Boven aan de top heb ik nog wat selfies gemaakt, want dat is toch wel écht het nadeel aan alleen reizen… Niemand die even gauw een fotootje van ons schiet. Nu maakte dat in dit geval niet uit, want eenmaal boven maakte het weerstation op het hoogste punt een vrij troosteloze indruk. Laten we dat maar wegschrijven onder het grauwe weer.

Helaas helaas, ik had mijn huiswerk niet zo goed gedaan. Shockerend voor diegene die vaker met mij op pad gaan, ik plan namelijk graag alles uit tot in de puntjes. Hoe minder verrassingen, hoe beter! Zeker in m’n uppie. Ik had gelezen dat er boven een bus heen en weer pendelde. Het ging om enkele kilometers over de geasfalteerde weg, terug naar het dalstation. Maar grapje: dit is dus alleen gedurende de schoolvakanties?!
Ik had inmiddels verzuurde benen en moest erg nodig plassen. Riley kwispelde nog vrolijk maar ik wilde haar na zo’n klim natuurlijk niet nóg meer laten lopen.
Dus nu hoor ik je denken: “ Ja maar Am, hoe ben je dan in godsnaam terug gekomen bij je auto?” Nou! Onze redding zat hem in een fantastisch ouder, Nederlands echtpaar. Trotse baasjes van een nog vele malen ranzigere golden retriever. Ik had bij het restaurant al een tijdje met ze staan kletsen en nu kwamen ze me vertellen dat de bus toch écht niet komen zou. “ Maar ach, meisje toch, ik kan jullie hier toch niet zo achter laten?” Aldus de oudere dame, die zich voorstelde als Els. Ze boden ons een lift aan naar het dalstation en met de auto was dit nog geen 5 minuten afdalen. Ik heb Els en haar al even vriendelijke man Aaron, bedankt met een door mij betaalde kop koffie met apfelstrudl en vooral heel veel lieve woorden. Want dit bespaarde ons een hoop ellende!

Inmiddels was het ver na inchecktijd en hadden we een hele avontuurlijke middag achter de rug en wilde ook ik wel graag m’n beentjes omhoog. Ik was dan ook erg blij dat we veilig en nog net op tijd bij de auto aangekomen waren. Snel de sleutels ophalen en door naar de accommodatie voor de rest van de week.
Gelukkig verliep het inchecken dit maal erg soepel en kan ik hier echt bijkomen! Het is prachtig, erg schoon maar vooral ontzettend knus!

Dus onder het genot van een heerlijke kop herfst thee en een lekker stukje marsepein uit de cadeautjes tas van mama, kruip ik nu met een boek en natuurlijk m’n doodle lekker op de bank!

The German Mountains – Let’s go hike!(Part 1)

Sontag 22 oktober / 09.13 / Wir fahren nach Deutschland!

Hike Nr. 1 Die Externsteine

Met de vakantiejibbers in m’n lijf besloot ik spontaan om tóch 1 dagje eerder van huis te vertrekken. Want een rusteloze adhd’er die weet dat ze met haar viervoeter op vakantie gaat, kan niet zo goed haar impulsen onderdrukken.
Dus; met een volgeladen auto, een flinke bak koffie voor onderweg en een hyper actieve Riley gingen we nu echt op pad. Dat moest natuurlijk even vastgelegd worden met een selfie van de meiden. Karren maar!

Na een kleine twee uur rijden en heel wat wegwerkzaamheden (lees; flink wat frustratie) later, de eerste plaspauze. Amber trekt enthousiast het eerste presentje uit de cadeautjes tas van mama, lekker hoor die maltezers! Riley had geen rust om die van haar uit te pakken maar maakte dat goed op de hotelkamer. Koffietje bestellen, broodje naar binnen werken en tja, dan moet het baasje toch écht zelf ook even plassen.

Riley is voor het leven getekend. En ik? Ik plaste bijna over de rand van de bril toen Riley besloot om even bij de buren te gaan gluren… Talk about moment of shame!

Hoe dichter we bij de bestemming komen, hoe enthousiaster ik word. De muziek staat hard, Riley ligt te tukken en ik geniet alleen maar van het prachtige, nu nog glooiende, landschap.
Ik wilde nu toch echt graag bij de Externsteine aankomen, want door al die prachtige herfstkleuren en mooie vergezichten kan ik echt niet wachten om met Riley daar te gaan wandelen.

Die Externsteine, een formatie zandstenen, bevinden zich in het natuurgebied Teutoburgerwald. De formatie bestaat uit enkele lange stenen, die zomaar uit het niets op doen, omringd door prachtige groene bossen. De stenen zijn van zandsteen en zijn ontstaan in het Krijt, ongeveer 120 miljoen jaar geleden. De wind, vorst en regen veroorzaakte erosie, en wel van een specifieke vorm van verwering, die in het Duits ‘Wollsackverwitterung’ wordt genoemd: de stenen lijken op opeengestapelde wolbalen.

Het is gelukkig vrij rustig door de opgegeven regen. Wij hebben het heerlijk droog gehouden en een heerlijke wandeling gemaakt van +/- 7 km. Toch wel errug fijn om onze benen te strekken na een rit van 5 uur. Naar ons hotel voor de nacht, was het nog maar enkele kilometers rijden en we kijken onze ogen uit. Gelukkig nog steeds geen regendruppels; wel prachtige sprookjesachtige bossen en hiken met m’n viervoeter, wat wil een mens nog meer?!

Eenmaal bij het hotel had ik echter m’n eerste uitdaging. Geen balie. Wel een pincode voor de kamer kaart. ‘Ideaal’ hoor je me misschien al zeggen, want wie mij echt goed kent weet dat ik het mega chill vind als het een contactloze boeking is. Hoezo praten, ik ga toch niet voor niks alleen op pad 😂. Totdat je code het niet doet en je toch echt het opgegeven nummer moet gaan bellen. Grrrr, ik heb op m’n kop gestaan om het te vermijden maar ik ontkwam er echt niet aan. De Duitse mevrouw begreep mijn Duitse poging niet, en haar Engels is nog slechter dan mijn Spaans. 😫 Dus moest ze naar me toe komen. Zonder gesprek, legitimatie of überhaupt bewijs dat ik wat geboekt had kreeg ik een kaart in m’n handen geduwd. Succes hè! Maar de kamer is prachtig, de auto staat gratis voor de deur en nu lig ik lekker met de beentjes omhoog deze update te schrijven. Ik heb de grootste lol. En alleen reizen zorgt er dan toch maar weer voor dat ik dat belletje wél gedaan heb. Je mag best lachen, doe ik ook. 😂

Riley helpt mij met het uitpakken van de cadeautjestas, en samen gaan we zo bij het Griekse restaurantje naast het hotel eten! Maar eerst even een warme douche en de laatste hoofdstukken van m’n luisterboek afluisteren!